Petrarch Laura Francesco Petrarch and Laura For a woman he would never know
For a woman he could never have
He should change the world forever
site map   contact  

  PETRARCH
  LAURA & OTHERS

  PICTURES
  WRITINGS
  BOOKS

  THE COLLECTION

  EVENTS
  PAPERS & ESSAYS
  MUSIC SETTINGS

  FAQs
  WEB LINKS
  SITE MAP

  CONTACT

Google


Search this Site
Search the Web



Bucolicum Carmen

Francesco Petrarca

Laurea Occidens

     Socrates 
     Quid, Siluane, doles? Tante que causa querele? 
     Siluanus 
     Heu, Socrates, (quem uix reliquum fortuna ruine 
     Dura sinit nostre) nescis, dulcissime, nescis 
     Quid querar, et quam iusta michi sit causa dolendi? 
     Socrates 
5    Auguror; expecto sed rem cumulatius ex te. 
     Fare miser misero; non aspernabere luctus, 
     Participem comitemque ioci quem letus habebas. 
     Siluanus 
     Nescis preualidi rumpunt ut uerba dolores? 
     Quid me, care, iubes fari? Pastoria nunquid 
10   Materia est lugere deas? Tamen accipe quantum 
     Singultus lacrimeque sinunt: Fuit alta remotis 
     Silua locis, qua se, diuersis montibus acti, 
     Sorga nitens Rodano pallensque Ruentia miscent. 
     Hic michi, quo fueram tusco translatus ab Arno, 
15   (Sic hominum res fata rotant!) fuit aridulum rus. 
     Dum colui, indigui, atque operi successit egestas. 
     Id reputans, auertor enim piguitque laborum 
     Pertesumque inopis studii; tandemque relinquens 
     Arua inarata, uagus siluis spatiabar apricis. 
20   Verum inter scopulos nodosaque robora quercus 
     Creuerat ad ripam fluuii pulcherrima laurus. 
     Huc rapior, dulcisque semel postquam attigit umbra, 
     Omnis in hanc uertor; cessit mea prima uoluptas. 
     Rusticus ardor erat, sed erat gratissimus ardor 
25   Ille michi insueto, qui me, mortalia prorsus 
     Oblitum immemoremque mei, meminisse iubebat 
     Hanc unam, curasque et totum huc uoluere tempus. 
     Sic ruris desertus honos, et quicquid in enses 
     Precipitat, pax parta animi, pulsique tumultus; 
30   Has ego delitias et opes, hec regna putaui. 
     Socrates 
     Perge: Quis interea neglecti uultus agelli? 
     Siluanus 
     Nec noui, nec nosse uelim; michi laurea cure 
     Sola fuit. Sed iam, Socrates - ignosce - gemendum est. 
     Socrates 
     Imo age, perge, precor; pariter lacrimabimur ambo, 
35   Et pietas communis enim et iactura dolorque. 
     Siluanus 
     Laurea culta michi, nec me situs asper et horrens 
     Arcuit incepto; propriis nec uiribus ausus, 
     Externos uolui consultor adire colonos. 
     Nec longe tenuere uie, nec tempus iniquum 
40   Ac durum tardauit opus. Vulgata tenebam 
     Ascrei consulta senis; tamen altius ire 
     Mens erat, ac uariis artem solidare magistris. 
     Dux michi nullus erat, nisi amor feruorque uidendi. 
     Primum iter in Latium, qua pulcher Mintius uda, 
45   Formoso de patre oriens, interluit arua. 
     Hic uenetum celsis extantem in milibus unum 
     Pastorem, agricolam bellatoremque uicissim 
     Conspiciens, dextre modulantem in uertice ripe, 
     Accedo et breuibus percontor plurima uerbis. 
50   Iussus ab hoc Asiam graiasque inuisere terras, 
     Vix Athesim attigeram, patrii qua limina montis 
     Deserit et letos fugiens amplectitur agros, 
     Ecce ueronei per prata uirentia Martis 
     Ire duos uideo; canit hic, legit ille salubre 
55   Herbarum genus et pecori bonus applicat egro. 
     Progredior: Calidusque Aponus gelidusque Timauus 
     Iam spatiis equis aberant, dum peruigil alas 
     Intempestiuum quatiens dominoque molestum, 
     Perstrepuit leuo uilla de culmine Gallus; 
60   Mox, baculo excussus, mestum cantoribus omen 
     Prebuit. Hinc nullo resonantia litora cantu, 
     Procuruosque sinus tacitus sequor. Obuia tandem 
     Rura sonora animum, uocemque et uerba dedere. 
     Letior illa lego. Smyrnam sub fine uiarum 
65   Peruentum, cecumque senem, sed multa uidentem 
     Conuenio. Isque, Italo missum ut cognouit ab orbe, 
     Prosiluit, dextramque dedit, nemorumque profundo 
     Accubitu et fusca fessum statione recepit, 
     Attonitumque manu penetralibus intulit umbris. 
70   Figo oculos, et cuncta libens et singula circum 
     Visa noto, cupidumque fruor sermone senili 
     Insolitus. Dii, qualem hominem! Quid diuite celo 
     Subtrahitis terre rarum breue munus egenti? 
     Hunc magni circum comites, lectissima turba, 
75   Stabant. Iuxta autem cunctis sublimior unus, 
     Cui grege de toto supremus cesserat hircus, 
     Fortunas, casusque ducum regumque canebat. 
     Nec casum tamen ille suum sortemque repostam, 
     Nec tristes in terga canes instare uidebat, 
80   Regibus attonso flendus post fata capillo. 
     Iuxta alter senio infractus, iuueniliter alta 
     Voce canens; furere hinc dictus, sed uoce furorem 
     Diluit, et falso quesiuit crimine laudem. 
     Sacra, sacerdotes canit hic; ille arma tubasque, 
85   Inde deum fauor, inde uirum; per lesbia captum 
     Rura lupum saluumque gregem, iaculoque liraque 
     Fretus, et hinc clarus factis, hinc cantibus alter. 
     Altera solliciti laqueos cantabat amoris 
     Docta puella, choris doctorum immixta uirorum; 
90   Cynnameus roseo calamus cui semper ab ore 
     Pendulus, et dulces mulcebant astra querele. 
     Hanc choris late cantata Bachide notus, 
     Hanc clarius caram suspirans carmine Lyden, 
     Et quem Cyrenis genitum dedit Africa Nilo, 
95   Hanc theius samio pastor stupet igne liquescens; 
     Nec minus hanc nostrique procul mirantur amantes, 
     Voce omnes humili et querula, simul impare cantu. 
     Pone senex pueri in gremio, uix mole soporis 
     Lumina pressa mouens, lenibat cantibus auras; 
100  Mox siluit uictus, cesserunt carmina somno, 
     Argutum dircea palus amisit olorem. 
     Vidi sidonio pastorem rure profectum 
     Annua quem morbi uis extinctura diebus 
     Angeret alternum natalibus, ultima donec 
105  Vna animam doctosque modos abrumperet hora. 
     Vnum ibi cecropii contemptum in gramine saltus, 
     Ingenio rectum, claudum pede, uoce calenti 
     Sparthanos in bella canes accendere uidi; 
     Vnum uoce parem summis, per litora longe 
110  Solum, qui populo leges et iura dedisset, 
     Iamque senex musis operam daret, urbe relicta. 
     Vidi aquilam calui circum uolitare sedentis. 
     Ore caput pleno, simul illum lumina campo 
     Defixum, immota meditantem carmina fronte. 
115  Vidi, expectatum ut caneret dulcedine multa, 
     Obriguisse senem, uocemque in faucibus imis 
     Arctatam. Musas animam rapuisse putares, 
     Sic cubito incumbens similisque erat ore canenti 
     Fistula pallenti pendebat muta labello. 
120  Hunc alius Musis qui pastor amicior almis, 
     Sed minus acceptus siluis et uictor ut arte 
     Iudicio sic uictus erat, de more solebat 
     Victorem ridere suum, quod iudicis equi 
     Carmen inops, quod fama uagis incertior auris. 
125  Vidi qui fixas raperet spes, adderet iras, 
     Cogeret ad certam flammanti carmine mortem. 
     Vidi alium, siluis pulsum, mox carmine dulci 
     Extinxisse odium. Quid enim uim carminis equet? 
     Temnere opes tanti causam preciumque laboris 
130  Vidi aliquos, artesque bonas celebrare; sed inter 
     Hos fuit ampla sacri lege hac qui iura parentis 
     Stringeret; hoc merito doctas laudaret Athenas. 
     Vidi qui multre assiduus numeroque superbus, 
     Lacte premens fragilem fiscellam rumperet acri; 
135  Qui noua mactatis oneraret plaustra iuuencis; 
     Qui sale terga boum tereret laniata rigenti, 
     Et qui sparsa sedens pastorum furta notaret; 
     Biblida qui uetito cantaret amore furentem; 
     Qui caneret solem ac lunam, stellantiaque arua 
140  Scinderet, et uolucri celum sulcaret aratro; 
     Qui uiuos plectro lapides aptaret ouili, 
     Colle sub aonio funeste ad pabula ripe; 
     Quique palestrica et pictor, primoque sub euo 
     Cantor, ad extremum cursorque aucepsque fuisset; 
145  Quique illi fesso tandem et dormire paranti 
     Ex leuibus calamis puluinar strauit amenum; 
     Quique, truces cantu solitus mulcere leones, 
     Iustitia et cithara insignis, uenerabilis annis, 
     Incola siluarum primus, quem Trachia uidit 
150  Aeriam dulci Rodopen dum uoce moueret, 
     Precipitem fidibus blandis dum sisteret Hebrum. 
     Huic duo per montes auritaque rura canenti 
     Perpetui comites; dextre germanus inheret, 
     Filius at leue; tegit illum linea uestis, 
155  Iste, sacer musis, plenum de fonte reposto 
     Atque pium cratera patri porgebat anelo. 
     Inde canum pecudumque fuit uolucrumque ferarumque 
     Arguti frigis ad numeros spectare choream; 
     Denique Graiorum latebras, Asieque uireta, 
160  Hebreosque graues et carmine trita minaci 
     Gramina Iordanis peregrinaque nomina lustrans, 
     Mollia rura Arabum, salis indiga, ditia mellis,: 
     Affixusque oculis animoque intentus ubique, 
     Vidi alios atque inde alios. Non omnia passim 
165  Visa sequor. Vidi sicula regione creatum, 
     Ac sotios, quibus horridulum cantare uoluptas 
     Prima gregem, latebrisque minas uitare leonum; 
     Quique alios supra tenet ortum a carmine nomen; 
     Quique gregem calida gelidus male pauit in Ethna; 
170  Qui docet ephesios, tirios qui rumpere campos. 
     Docto ac dulcisono diuulsus ab agmine, tandem 
     Flector; ibi unum omnes, nemorum quem turpis habebat 
     Angulus, et tenui ridebant pascua nutu, 
     Nudus ut ille iugis, macedum raucumque canendo, 
175  Indignum magni predonis rettulit aurum. 
     Sed quid ago? Aut patriis quorsum peregrinor ab aruis? 
     Doctior inde domum fesso dum remige portu 
     Brundusii egresso, iuuenis placidissimus, alto 
     Occurrens, trepidam porrexit ab aggere dextram; 
180  Maternumque ostendit auum per rura iacentis 
     Apulie calabrumque nemus sub ualle Galesi, 
     Ingenio agricolam, nulla tamen arte colentem 
     Plana uirum uideo. Nec secum multa locutus, 
     Eminus Arunceque ducem populumque saluto, 
185  Moris aratores ueteris; quaque Aufidus equor 
     Fertur in adriacum, patrio sub sole perustum, 
     Libertum dominoque lira gregibusque placentem 
     Alloquor. Inde alius gelidi Sulmonis alumnus 
     Multa iocans, longamque aciem per opaca latentum 
190  Ostendens digito, fuscos aperire recessus 
     Tentauit frustra. Vultus densissima nubes 
     Texerat ambiguos, dubium uix murmur ad aures 
     Aura tulit. Quantum in nobis obliuia possunt! 
     Vnus in hoc numero, gaudens se condere uiuo 
195  Fonte, deos nemorum, fluuiorum arsisse puellas; 
     Equoreosque alius memorabat carmine nostro 
     Insuetum cecinisse deos; aliusque uicissim 
     Montanum imparibus carmen uariabat auenis. 
     Hinc procul et Latio et Musis carissimus afris, 
200  Fluctiuagos alius numerans sub gurgite pisces, 
     Aurea plectra, apio cinctus uiridante, mouebat. 
     Hinc alius, rutilumque crocum et candentia carpens 
     Lilia, tum uarios iungebat in ordine flores. 
     Multa libens sileo: Sed iam michi nota tenenti, 
205  Longa breui stringens aderat suspiria cantu, 
     Paupertas quem tuta iuuet, quem delius ardor. 
     Caluus amans alius, restinctam carmine flammam 
     Flens quasi supplicium properataque tempora fati; 
     Accensamque alius; dubium romanus an umber, 
210  Vmber erat uarieque minax et blandus amice. 
     Notior inde alius fluuiali occurrit Aquino 
     Turbidus aspectu et ruralibus horridus armis; 
     Arpinati alius silua, cui pauper amictus, 
     Victus inops ac difficilis sed leta canenti 
215  Frons erat et nullo uite turbata labore. 
     Protinus hinc gemine tangebant sidera quercus, 
     Vnde salus pecori bis contigit, altera dextre 
     Altera laus lingue; magnos breuis herba iuuencos 
     Fecerat; una duos contexerat umbra gigantes. 
220  Hinc quoque uidi alium campano carmina fastu 
     Implentem, et multum gracili sibi uoce placentem. 
     Sic, uenerabundus, dominantis limina Rome 
     Ingredior. Stupor hic tremulam suppressit auenam 
     Pila inter tristesque tubas strepitumque rotarum. 
225  At studio rerum latia dum demoror urbe, 
     Forte procul tenuem dubia uix aure susurrum 
     Grandeui senis excipio, doceorque paternis 
     Hunc primum cecinisse modis. Audentior alter 
     Posteriorque; humili quamuis de stirpe parentum 
230  Ortus et adriacum iussus migrare Pisaurum, 
     Posthabuit quem tunc horrebant undique colles, 
     Agrestem summo imperio preponere musam 
     Non ueritus facilique hedere submittere lauros. 
     Hic alienigenam seruum quem carcer honestus 
235  Fecerat ingenuum multaque ornauerat arte, 
     Audiui cantare hominum moresque dolosque 
     Atque metus curasque senum et iuuenilia furta 
     Lenonumque artes, iam tempore murmuris afri 
     Oblitum, atque italo texentem pectine carmen. 
240  Hic cui relligio siluestris et inclita rerum 
     Copia et ignoti nichil usquam, ut prisca ferebat 
     Fama, sed Esonides carmen cum uellere fuluo; 
     Qui canit Alcidem; qui Thesea; quique, cruentis 
     Fratribus in campum adductis, ad mollia castra 
245  Transfugit occultus, blandumque cupidinis agmen, 
     Relliquiasque Troia tuas, et frusta legebat 
     Meonio neglecta seni; qui prole decora 
     Coniugio memori studiosum ornauerat usum; 
     Qui mensas uersuque gregem laceraret edacem, 
250  Et qui laudate caneret conuitia gentis. 
     Parcior hunc nono pascebat caseus anno; 
     Hunc uideas dextra rigidam gestare securim, 
     Ornantem officii generoso gutture pompam. 
     Hunc grauitas, illum censura seuerior effert. 
255  Hic tenui uinclo profugos qui nexuit annos, 
     Secula pyerio nisus cohibere furore; 
     Pennatas musas qui martia traxit ad arma, 
     Punica dum latio ferueret in orbe procella; 
     Indixit qui bella feris, siluasque tumultu 
260  Miscuit, apta uagis cudens uenantibus arma; 
     Tramite qui largo troianum Anthenora colles 
     Duxit ad euganeos; nec non, comitante marito, 
     Bis raptam fessis Helenam qui reddidit Argis; 
265  Phillida qui querulam; Pheacum qui uoce latina 
     Luxuriem moresque canit; quique Hectora supra 
     Ylion euersum Troiamque a stirpe reuulsam; 
     Quique nurum dotemque Ioui conuexit opimam. 
     Linquo senem, qui discipulum per prata sonorum 
270  Hesperiamque tubam docto conflauerat ore. 
     Linquo uirum fortem, posita qui casside, mestus, 
     Sed iussus plenusque ire saliebat honeste; 
     Vnde alium domini uidi meruisse fauorem. 
     Hic quoque (nam memini) miserum solabar amantem, 
275  Amentemque magis, cui uis erat ampla canore 
     Vocis et ingenii magnus sub pectore torrens. 
     Ast amor exitio pastorum publica pestis, 
     Blandus ubi immitem peperit furor ille furorem. 
     Forte oculos auidumque animum septena per antra, 
280  Nobilibus famosa iugis et opaca mouenti, 
     Collis, ubi Archadie celeberrima carmine nimpha 
     Arte patrum curas fugitiuaque uerba ligarat, 
     Monstratur, celsoque uirens in uertice laurus 
     Admonuit nostre et dulcem renouauit amorem. 
285  Tum frondosa, ingens ramis, altissima fagus 
     Optatamque gregi gregis ac ductoribus umbram 
     Fundebat, uolucrum sedes aptissima nidis, 
     Assiduumque sonans uarioque exercita cantu. 
     Atque hic, multa iubens, e sede uerendus acerna, 
290  Formosusque gigas lucum omnem fronte serena 
     Et pastorali rus maiestate regebat, 
     Otia ni desint, nulli usquam uoce secundus. 
     Dulciter ille quidem (quanquam raucescere curis 
     Musa solet) sed rara canens, frontesque canentum 
295  Exornans niueis uittis et fronde perenni. 
     Ille, ubi pastoris properatum funus amati 
     Fleuit, inexplicitum carmen mandasse duobus 
     Fertur, et angusta limam sub lege dedisse: 
     Iusso alacres instare operi, rerumque suarum 
300  Immemores, aliena manu tractare magistra 
     Conspiceres, laudemque alii, sibi uelle laborem. 
     Tres nemorum dominos et eodem cespite, Musis 
     Intentos gregibusque simul, spectare decorum, 
     Dulce fuit. Quorum unus iter cantabat acuta 
305  Voce suum; niger ille oculos gestuque uenusto, 
     Pastorum pauor ac stimulus. Contra ille secundus 
     Totus amor, placida doctus nil fronte negare. 
     Tertius impexis estus et frigora et imbres 
310  Assuetus perferre comis; qui, multa uidendo, 
     Omnes ambierat siluas, cigneaque serum 
     Carmina iam properans uicina morte canebat. 
     Longe illi trans fluuium, regum inter busta seorsum, 
     Vnus erat rutilus diuini ruris arator 
315  Qui pinguem scabro sulcabat uomere campum. 
     Huic comes, hinc prudens, hinc sedulus alter aranti 
     Certabant rigido glebas confringere rastro. 
     Terra ferax, fessique labores et laurea nusquam, 
     Nusquam hedere, aut mirtus, uiridis non gloria serti, 
320  Non studium Musae, fragilis uox. Area sacro 
     Fonte recens, atque alta domus; tum pinea late 
     Silua uirens dulcesque olee; gremioque decorum 
     Clara fouens roseo puerum stat limine uirgo. 
     Hic matrona fuit, ortis que lecta remotis, 
325  Vimineis calathis templo aurea poma sacrauit. 
     Mira loquar, supraque fidem; sed carmina uidi 
     Hic hominis, pariterque aquile, bouis, atque leonis 
     Hispanum nostra modulantem uoce iuuencum. 
     Procedo, iam ruris opes uisurus etrusci: 
330  Hinc michi Vulterris iuuenis fuit obuius altis, 
     Cultor agri rigidus; patrieque in menibus alter 
     Lenior, at sterilem uersando expertus arenam. 
     Cuncta dehinc inculta iacent; aduersa sed inter 
     Imus ad hispanos cultus. Est Corduba testis, 
335  Ciuis et alta canens ad solem uertice nudo, 
     Nil patrii sermonis habens, nil frontis hibere. 
     Testis et Emerita est, et Bilbilis, atque uadosis 
     Gadibus ora tepens, noctem que sera diemque 
     Vltima surgentem solem uidet atque cadentem. 
340  Hinc ego Burdegalam repetens, in litore cerno 
     (Equor ubi ambiguum refluo ferit amne Garunna) 
     Multiloquum magnumque senem, quem templa uasati 
     Nominis Ausonii dederant. Vrbanior inde 
     Vnus, aquis ubi fessus Atax languentibus exit, 
345  Occupat eloquio; notus procul ille Larisse, 
     Notus apud Thebas. Sed enim tiberina latine 
     Docti omnes per rura loqui; tuque, inclita Narbo, 
     Carmina piscoso referens accepta Benaco. 
     Sum nimius; sed uisa trahunt, ignosce, tenentque. 
350  Dulcia postremo tuguri uix limina parui, 
     Orbe peragrato, et laurum mea regna reuisi, 
     Socrates 
     Vndique conuectis ornans, reor, artibus illam. 
     Siluanus 
     Longus ero, si cuncta sequar; sic illa parentis 
     Nature et nostro fuerat suffulta fauore, 
355  Vt neque Dodonam, nec Cretam Iupiter illi, 
     Nec Venus Ydaliam, aut Amathum, Eurotamque Dyana, 
     Nec Delon, Cirramque suam preferret Apollo. 
     Ille quidem assidue, repeto, uolucresque sagittas, 
     Atque arcum, pharetramque agilem, citharamque solebat 
360  Illuc ferre suam, ramoque aptare uirenti. 
     Nescio quid (fateor, Socrates; tamen omnia nosti) 
     Diuinum ramis inerat; per gramina circum 
     Ludere Amadriades passim, Nimphasque uideres. 
     Hanc, superum rapido dum fulmine rex quatit orbem, 
365  Liquerat intactam, solio ueneratus ab alto. 
     Romuleam uidi sobolem pubemque, superbam 
     Imperio et trabeis, sacras hinc carpere frondes; 
     Vidi hominum genus argutum doctumque canendi 
     Esse sub hac cupide, et rarissima texere serta. 
370  Ipse ego (quid longus, quid non ualet improbus usus?) 
     Edidici uariare modos, ac multa per herbam, 
     Sed non magna canens; demum me frondibus iisdem 
     Exorno; celsos poteram nec prendere ramos, 
     Ni sublatum humeris tenuisset maximus Argus. 
375  Hinc michi primus honor, dulcis labor, otia leta, 
     Pastorumque fauor multus, collesque per omnes 
     Illicet agnosci incipio digitoque notari. 
     Laurea cognomen tribuit michi, laurea famam, 
     Laurea diuitias; fueram qui pauper in aruis, 
380  Diues eram in siluis, nec me felicior alter. 
     Sed letum fortuna oculo suspexit iniquo: 
     Forte aberam, siluasque ieram spectare uetustas: 
     Pestifer hinc eurus, hinc humidus irruit auster; 
     Ac, stratis late arboribus, mea gaudia laurum 
385  Extirpant franguntque truces, terreque cauernis 
     Brachia ramorum, frondesque tulere comantes. 
     Hei michi! Quo nunc fessus eam? Quibus anxius umbris 
     Recreer, aut ubi iam senior noua carmina cantem? 
     Illic notus eram; quo nunc uagus orbe requirar? 
390  Que me terra capit? Potes ad tua damna reuerti, 
     Infelix, sparsasque solo conquirere frondes, 
     Et laceros ramos, et iam sine cortice truncum 
     Amplecti, lacrimisque arentia membra rigare? 
     Ibis? An ignotas fugies moriturus in oras? 
395  Infaustum, uiuaxque caput! Dulcissima rerum 
     Spes abiit. Quid uita manes inuisa fruenti? 
     Quid fragilis lentusque dolor precordia uersas? 
     Socrates 
     Pertimui, longeque aliud te flere putaui. 
     Siluanus 
     Heu! heu! parua igitur flendi tibi causa uidetur? 
     Socrates 
400  Nulla quidem potius; lacrimosis parce querelis: 
     Est dolor usque loquax, laurum non eurus et auster, 
     Sed superi rapuere sacram, et felicibus aruis 
     Inseruere Dei; pars corticis illa caduci 
     Oppetiit, pars radices uiuacior egit, 
405  Elisiosque nouo fecundat germine campos. 
     Vidimus his oculis superos, Siluane, uerendos 
     Leniter auulsam meliori in parte locantes. 
     Siluanus 
     Vidisti? An mesto solamen fingis amico? 
     Socrates 
     Vidi equidem, et comperta loquor. Vestigia supplex 
410  Consequere, atque precare aditum, uerbisque caueto 
     Inuidiam conflare deis; quod honestius opta 
     Transire in terras, ubi nunc tua gloria uiuit. 
     Dii faciant, precor ecce humilis, semperque precabor. 
    
    


© Copyright 1999-2006
Peter Sadlon
Updated Sept 10th 2007

A Merentha Entertainment Project


PETRARCH LAURA PICTURES WRITINGS BOOKS EVENTS PAPERS SETTINGS FAQs CONTACT